Masjed-Agha-Assadollah

با اجازه از آقای لشگری

Photo: Parviz Lashgari

من گذر کردم چون آب

اگر گذر آب را دیده بودی

پس چگونه مرا ندیدی؟



درگاه

بر درگاهت نشسته بودم و منتظر

انتظاری به اندازه فصول زندگانیم

نیامدی و ندیدی خزانها ها را بر چهره ام

و ندیدی که چگونه دیدگانم را از گزند تیز و سرد برفها پاک نگه داشته بودم

و هرگز نیامدی

و من خسته از انتظار را

برای همیشه در فصل خزان جاگذاشتی

چکنم

با تو دیدم آنچه را که حسرت دیدنش را داشتم

بی تو از دست دادم آنچه را که هراس از دست دادنش را داشتم

چکنم که با تو و بی بو بودن سخت است.

زمانه

 .....زمانه را ببین که با من چه کرد

دلم را ببین که چه صبوری کرد

ترا ببین که نشستی و نگاره کردی آنچه را که بر من گذشت.



رسم پرواز

چنین بود که از پروانه ها آموختی

رسم پرواز بر گلها را

از مرغ سحر

رسم شیدایی را

اما من در افق در دوردستها

هنگامه های  زمستان

 ......با خاکسترهای عشق خاموشم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

من خسته با چشمانی بیدار
زمان را کشدار میکنم تا شاید ترا بیابم

/

من چه میدانم از تو

من چه میدانم از تو که صبوری

که یادی در من خسته

در من از شبنم رسته

که قدر مشت های بسته ای

اما به وسعت صحرا

من چه میدانم از تو

مرا با بودهایت بردی

برابر ازلیت نشاندی

به قدر ماسه های نرم ساحل

تا دوردستها بردی

من چه میدانم

چنین بود!